top of page
I am a coward
Our bodies were still naked when you said
that gloom and doom
always looked good on me.
Then,
you wore your red.
I wore my black.
Our shoulders touched.
Goodbye
/ Goodbye /
Your feet walked forward.
My feet headed backwards.
Our backs met again in the desert.
My black faded to gray.
Your red faded to pink.
Our shoulders turned to smell
if the skin still had love to give.
Your lips on my ears,
Gloom and doom always look good on you
Your hands took off my belt.
My fingers took off your shirt.
Your fingers found my fingers.
Close by,
a sandstorm was passing by.
Three white horses were chasing it.
An SUV was chasing them.
A dinosaur was following it
inhaling burnt gasoline.
Behind them all,
the truth was approaching riding a black horse.
Our eyes stared at the thighs of the horse.
They were bleeding.
The truth saw us. Saw through our lie.
With no lie to hold on to,
there was nothing left to do
but for our eyes to look away.
The seconds became minutes.
Τhe minutes became the scheduled
one hour and a half of our encounter.
By then, the white horses were run over by the SUV.
The dinosaur smashed the SUV.
It wanted to find the gasoline.
The gasoline killed the dinosaur.
Its insides erupted.
The truth examined the wreckage.
It concluded that it was too late after all.
The lie had spread.
And while the desert wind was moving
across the dunes,
our bodies swapped clothes.
Our feet walked in opposite directions.
Our shoulders knew
that they would never meet again.
All that was love had finally
evaporated from regret.
All that was left was the truth.
The truth that I’ve always been a coward,
a coward to tell you,
I love you
to hold you tight and tell you,
Please, stay with me.
{Finally, the truth!}
Είμαι δειλός
Τα σώματά μας ήταν ακόμα γυμνά όταν είπες
ότι η μελαγχολία και η καταστροφή
πάντα μου επήγαιναν.
Μετά φόρεσες το κόκκινο σου.
Εγώ φόρεσα το μαύρο μου.
Οι ώμοι μας άγγιξαν.
Αντίο
/ Αντίο /
Τα πόδια σου περπάτησαν μπροστά.
Τα δικά μου κατευθύνθηκαν προς τα πίσω.
Οι πλάτες μας συναντήθηκαν ξανά στην έρημο.
Το μαύρο μου ξεθώριασε σε γκρι.
Το κόκκινο σου ξεθώριασε σε ροζ.
Οι ώμοι μας στράφηκαν να μυρίσουν
αν το δέρμα είχε ακόμα αγάπη να δώσει.
Τα χείλη σου στο αυτί μου,
Η μελαγχολία και η καταστροφή πάντα σου πάνε
Τα χέρια σου έβγαλαν τη ζώνη μου.
Τα δάχτυλα μου έβγαλαν το πουκάμισο σου.
Τα δάχτυλα σου βρήκαν τα δάχτυλα μου.
Πιο κάτω, μια αμμοθύελλα περνούσε.
Τρία λευκά άλογα την κυνηγούσαν.
Ένα SUV τα ακολουθούσε.
Ένας δεινόσαυρος ακολουθούσε τα άλογα εισπνέοντας καυσαέρια βενζίνης.
Πίσω από όλους, πλησίαζε η αλήθεια καβάλα σε ένα μαύρο άλογο.
Τα μάτια μας πρόσεξαν τους μηρούς του αλόγου. Έσταζαν αίμα.
Η αλήθεια μάς είδε. Είδε μέσα στο ψέμα μας.
Χωρίς το ψέμα να μας στηρίζει,
δεν έμεινε τίποτα άλλο
παρά να κοιτάξουν τα μάτια μας αλλού.
Τα δευτερόλεπτα έγιναν λεπτά.
Tα λεπτά έγιναν η προγραμματισμένη
μιάμιση ώρα της συνάντησής μας.
Ως τότε, τα λευκά άλογα είχαν πατηθεί από το SUV.
Ο δεινόσαυρος συνέτριψε το SUV.
Ήθελε να βρει τη βενζίνη.
Η βενζίνη σκότωσε τον δεινόσαυρο.
Τα σωθικά του εκράγηκαν.
Η αλήθεια εξέτασε τα συντρίμμια.
Κατάληξε, ότι ήταν πολύ αργά.
Το ψέμα εξαπλώθηκε.
Και καθώς ο άνεμος της ερήμου
κινούταν πάνω στους αμμόλοφους,
τα σώματά μας αντάλλαξαν ρούχα.
Τα πόδια μας περπάτησαν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Οι ώμοι μας ήξεραν
ότι δεν θα συναντηθούν ξανά.
Ό,τι ήταν αγάπη είχε τελικά
εξατμιστεί από την απογοήτευση.
Ό,τι έμεινε ήταν η αλήθεια.
Η αλήθεια ότι πάντα ήμουνα δειλός,
δειλός να σου πω,
Σ' αγαπώ
να σε σφίξω και να σου πω,
Σε παρακαλώ, μείνε μαζί μου.
{Επιτέλους, η αλήθεια!}
bottom of page