Γύμνια

Πέσαμε, ανεβήκαμε, 
και πέσαμε ξανά. 
Εσύ και εγώ, 
αυτός και αυτοί.
Εσύ και αυτοί, 
με μένα και με σένα.

Κάναμε μπάνιο.
Καθαρίσαμε τη γύμνια της σκηνής. 
Με αλκοόλ.
Τρίψαμε τη βρώμα, τον ιδρώτα,
το ανθρώπινο το άρωμα. 
Ξεπλύναμε τη δυσωδία των όσων έγιναν. 
Αυτών που άλλαξαν όσα θα έρχονταν μετά.

Τα γυμνά σώματα που ήρθαν ήταν πολλά. 
Μόνο λίγα γνωρίζαμε καλά. 
Τα περισσότερα ήταν άγνωστα.
Τώρα όλα έχουν εξαφανιστεί. 
Όλα έχουν ξεχαστεί.

Και ο χρόνος να περνάει.
Και εμείς να ζούμε μόνοι.
Να υπάρχουμε μέσα σε αδύναμα κορμιά.
Είναι συρρικνωμένα και κωφά. 

Να μουδιάζουμε σιγά σιγά. 
Να γινόμαστε ανεπιθύμητοι, ηλικιωμένοι,
με ζαρωμένες παλάμες 
και εξασθενημένα χέρια.

   Τηλεγράφημα. 

       Κατεπείγων.

           «Δεν έχω την οδοντόβουρτσα σου»